Sandra & remi
Op zoek naar La Dolce Vita
Sanda & Remi bloggen en vloggen over hun zoektocht naar een blootcamping in Italïe.
Blog
Italiaans integreren
sandra en remi gaan hun droom achterna
Italiaanse cultuur en integratie
Ciao Tutti! Allereerst nog de beste wensen voor het nieuwe jaar! Onze vorige blog is alweer van een tijdje geleden, dus we hebben nog wat in te halen. We nemen jullie dus graag nog even mee naar afgelopen september.
In de afgelopen blog vertelden we jullie dat we door willen gaan met de koop van de Toscaanse camping en dus na moeten gaan denken over de volgende stappen. Afgelopen september was het alweer zes maanden geleden sinds dat we onze Italiaanse reis begonnen.
Hoewel we het reizen en verkennen fantastisch vonden, werd het toch echt tijd om ons nomadische bestaan in te ruilen. De winter stond immers voor de deur en het idee van een vaste stek begon steeds aantrekkelijker te worden.
Maar goed, hoe vind je een huurhuis in Italië? We gingen eerst te rade bij bekenden in de buurt van de camping. Onze toekomstige buurvrouw heeft een vriendin, Betta genaamd, die een huis bezit dat ze in de zomer aan vakantiegangers verhuurt. In de winter staat het echter leeg, wat mogelijkheden bood voor ons!
Na een online kennismaking, nodigt Betta ons uit om haar huis in levenden lijve te aanschouwen. Het huis ligt op een kwartiertje rijden van de camping vandaan en is al gemeubileerd. Gelukkig voelt het voor ons alle drie goed en we mogen er dus komen wonen!
Kennismaken met de buren en Italiaanse gewoonten
Omdat we graag nog meer mensen willen leren kennen en omdat we merken dat ons Italiaans het best ontwikkelt als we het in het dagelijks leven toepassen, hebben we samen met Betta een aantal buren uitgenodigd en later nodigde Betta ook nog wat andere vrienden uit.
In ons hoofd hadden we het idee dat de borrel tussen 16:00 en 17:00 uur zou beginnen, net zoals in Nederland. Dus wij stonden keurig om 16:00 uur klaar met de Aperol Spritz. Betta had al aangegeven dat de timing veel mensen niet goed uitkwam, dus wij dachten nog, “Aah, die komen dan rond 17:00”. Nou, echt niet dus.
We hebben er even om gelachen met Betta, want de borrel (aperitivo) in Italië begint echt pas om 18:30/19:00. En negen van de tien keer eet daarna ook nog iedereen mee! Daar hadden we niet op gerekend 😂😇. Gelukkig had Betta een heerlijke soep gemaakt, en konden wij zelf nog een salade in elkaar draaien.
En ja hoor, iedereen kwam ook echt pas rond 19:00/19:30 uur. Het was een mengeling van buren die al dan niet dichtbij woonden. Al met al was het een avond om nooit te vergeten en waarin we waanzinnig veel Italiaans hebben geleerd. Zodanig veel Italiaans dat we er die nacht ook over hebben gedroomd.
Los van de timing is een ander verschil met Nederland dat mensen hier hun eigen wijn meebrengen en soms ook wat te eten. Hier kunnen wij best wel aan wennen 😊.
Olijven plukken
Het is medio september en het oogstseizoen is begonnen! En laat onze toekomstige buurvrouw (Daniela) nou net toevallig 500 olijfbomen hebben! We hebben een superleuke klik met haar. Zij runt zelf een agriturismo en is net zo enthousiast als wij wat betreft de campingplannen.
Het olijven plukken neemt twee volle dagen in beslag. Het is een heel gezellig weekend met veel leuke mensen. En Daniela, die overigens heerlijk kan koken, heeft een lekkere lunch klaargemaakt voor ons allemaal. Dit is ook wel nodig, want het olijven plukken is hard werken!
Verder integreren
In deze regio van Italië hebben wij ervaren dat het leven over het algemeen meer in het teken staat van samenhorigheid dan wat wij in Nederland gewend zijn. Je helpt elkaar sneller in de tuin, maakt eten voor elkaar, of neemt wat boodschappen mee, zelfs voor mensen die je helemaal niet kent!
Zo is er een bijzonder concept in de buurt. Een relatief jonge boer, Jonathan (of eigenlijk Johny), is bezig met het ‘nieuwe boeren’, zoals hij het zelf noemt. Hij produceert alleen biologische producten, werkt aan het herstel van oergranen en doet alles lokaal. Hij probeert zijn producten te verkopen aan een groep gelijkgestemden die terug willen naar de basis en niet bij grote supermarkten willen winkelen.
Bestellen doe je via de WhatsApp-groep, en een keer per maand komt hij naar het dichtstbijzijnde dorpje om daar de producten te verkopen. Dit gaat gepaard met een lunch, waar je alles kunt proberen. Dat leek ons wel wat, dus we hebben ons aangemeld.
Het nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje onder onze kennissen. En omdat niet iedereen de tijd had om mee te gaan, kregen we verzoeken om boodschappen mee te nemen., zoals pasta voor de een en een brood voor de ander. Het geld konden we vinden in het vogelhuisje voor onze deur.
We hebben ontzettend leuk geluncht aan een lange tafel met mensen die ook van eten hielden. Vervolgens namen we de verantwoordelijkheid op ons om de boodschappen voor vier buren mee te nemen, die we ook meteen bij hen thuis hebben afgeleverd. Nederlanders die lokale oergranenpasta bezorgen bij de Italianen. Het moet niet gekker worden, toch?
In ons volgende verslag nemen we jullie mee in onze belevenissen bij het presenteren van onze plannen aan de gemeente van Livorno. Bovendien maken we kennis met een Nederlands stel dat wel eens een cruciale rol zou kunnen gaan spelen in onze toekomstige plannen…
Bekijk hieronder ook de vlog die bij deze blog hoort: